Artrose is een groep niet-inflammatoire degeneratieve-dystrofische ziekten van de gewrichten met verschillende etiologieën. Andere namen voor artrose zijn artrose, artrose deformans of osteoartritis deformans (DOA). Bij artrose vindt er een verandering plaats in het kraakbeenweefsel van de gewrichten, gevolgd door de betrokkenheid van alle delen van het gewricht bij het pathologische proces, inclusief ligamenten, gewrichtskapsel, subchondraal bot en synoviaal membraan. In ernstige gevallen wordt schade aan de periarticulaire spier opgemerkt. Het kniegewricht (gonartrose) en het heupgewricht (coxartrose) worden het vaakst getroffen. De belangrijkste manifestatie van DOA is pijn en vervorming van het gewricht, wat leidt tot verstoring van de functie ervan.
Algemene principes van artrosebehandeling
Naar de belangrijkste taken wanneerbehandeling van artroseomvat: pijnverlichting, herstel van functies en weefsels van het beschadigde gewricht, verbetering van de bloedcirculatie en trofisme van gewrichtsweefsels, versterking van aangrenzende spieren en, indien mogelijk, vermindering van pathogene factoren die bijdragen aan de ontwikkeling van degeneratieve processen. Het beste therapeutische effect kan alleen worden bereikt met een geïntegreerde aanpak, inclusief medicamenteuze behandeling, fysiotherapie, fysiotherapeutische procedures, diëtetiek en een gezonde levensstijl.
Over het algemeen is de behandeling van artrose een lang proces dat de directe deelname van de patiënt en de naleving van alle aanbevelingen van de specialist vereist. Afhankelijk van de fase van de ziekte (acuut of remissie) veranderen de doelen en therapiemethoden.
Traditionele behandeling van artrose in de acute fase
In de acute fase van artrose is het belangrijkste doel van de behandeling het elimineren van pijn en het verlichten van ontstekingen in het gebied van het aangetaste gewricht. Om ontstekingen en pijn te verminderen, wordt fysieke rust aanbevolen. Afhankelijk van de algemene toestand en leeftijd van de patiënt, de aanwezigheid van bijkomende ziekten en andere factoren, worden verschillende medicijnen en plaatselijke middelen voorgeschreven.
Afhankelijk van de intensiteit van de pijn en andere manifestaties vanbehandeling van artroseDe volgende medicijnen kunnen worden voorgeschreven:
- Niet-steroïde anti-inflammatoire geneesmiddelen (NSAID's)gebruikt in de acute fase van artrose om pijn te verlichten en secundaire ontstekingen te verlichten.
- Externe NSAID's (zalven, gels).Omdat lokale niet-steroïde anti-inflammatoire geneesmiddelen (zalven en gels) niet effectief zijn, worden ze zelden in de acute fase voorgeschreven en alleen als aanvullende behandeling.
- Glucocorticosteroïde hormonenworden alleen gebruikt in de acute fase van de ziekte, voor een korte duur en onder strikt toezicht van een arts. Feit is dat deze hormonen enerzijds ontstekingen effectief verminderen en pijn elimineren, maar anderzijds kraakbeenweefsel vernietigen. Meestal worden corticosteroïden toegediend als injecties in het aangetaste gewricht.
- Chondroprotectors– dit zijn de belangrijkste medicijnen bij de behandeling van artrose. Als de bovengenoemde medicijnen alleen symptomatische hulp bieden (hoewel ze een belangrijk element zijn bij de behandeling van artrose), verbeteren chondroprotectors de bloedcirculatie, stimuleren ze metabolische processen en de vorming van nieuwe kraakbeenweefselcellen. Dit alles draagt bij aan het herstel van beschadigd kraakbeen. Geneesmiddelen in deze groep worden voorgeschreven in lange kuren, beginnend bij de acute fase van de ziekte, omdat ze allemaal een langdurig effect hebben (het effect van de behandeling treedt op na ongeveer 2 weken - 2 maanden).
Indien nodig kunnen blokkades met een verdoving worden ingezet om de pijn snel te verlichten. Ook worden soms producten voorgeschreven die hyaluronzuur bevatten, dat deel uitmaakt van het bindweefsel dat het kraakbeenmembraan van het gewricht vormt.
Nieuwe technologieën bij de behandeling van acute artrose
Het risico op bijwerkingen beperkt vaak de behandelingsmogelijkheden van acute artrose, waardoor wordt voorkomen dat de dosis wordt verhoogd of gedurende een langere periode wordt ingenomen. Zoals bekend onderdrukken analgetica en NSAID's de beenmergfunctie, verminderen ze de bloedstolling, veroorzaken ze defecten in het slijmvlies van het maagdarmkanaal, verergeren ze gastro-intestinale ziekten en veroorzaken ze bij langdurig gebruik ernstige complicaties, waaronder perforaties en bloedingen. Complicaties van de nieren, de lever en het cardiovasculaire systeem zijn ook mogelijk bij risicopatiënten.
Het is vooral moeilijk om een behandelregime te selecteren voor moeders die borstvoeding geven. Elk langdurig gebruik van gewone ontstekingsremmende medicijnen tijdens de borstvoeding is onmogelijk, terwijl de noodzaak ervan, als een vrouw lijdt aan ziekten van het bewegingsapparaat, uiteraard blijft bestaan.
Een ander ernstig probleem is de keuze van de medicamenteuze behandeling voor oudere patiënten. Bij het kiezen van een medicijn is het in dit geval vooral belangrijk om rekening te houden met de veiligheid ervan, het effect op het cardiovasculaire systeem, het maag-darmkanaal, de aanwezigheid van bijkomende pathologieën en de compatibiliteit van medicijnen met andere medicijnen die door de patiënt worden gebruikt.
Zoals klinische studies hebben aangetoond, wordt de oplossing voor deze problemen mogelijk door het gebruik van complexenbehandeling van artrose met ontstekingsremmende medicinale pleisters.
Het medicijn wordt gebruikt in de acute fase van de ziekte om pijn en ontstekingen te verlichten. De pleister zorgt voor een diepe verwarming van het getroffen gebied, wat wordt aangevuld door het magnetotherapeutische effect van een constant magnetisch veld. Hierdoor ontstaat een langdurig lokaal fysiotherapeutisch effect dat de lymfe- en bloedcirculatie helpt verbeteren, wat leidt tot een verhoogd effect van de ingenomen medicijnen en de mogelijkheid om de dosis en het verloop van het NSAID-gebruik te verminderen en het gebruik van corticosteroïden te verminderen of volledig te elimineren. Omdat conventionele verwarmingsfysiotherapieprocedures gecontra-indiceerd zijn bij acute artrose, blijft de pleister de enige aanvaardbare remedie.
Behandeling van artrose in remissie
Tijdens de periode van remissie is de therapie voor artrose gericht op het voorkomen van exacerbaties en het herstellen van de motoriek van het gewricht. Medicamenteuze behandeling in dit stadium wordt tot een minimum beperkt. In de regel zet de patiënt het beloop van chondroprotectors voort en neemt, indien nodig, niet-steroïde anti-inflammatoire geneesmiddelen. Voor een beter weefseltrofisme kunnen vitamines, vooral B12 en D, worden voorgeschreven.
Een therapeutische pleister in remissie wordt gebruikt om pijn te verminderen en de ontwikkeling van ontstekingen te voorkomen. Omdat de pleister zelf de lokale lymfe- en bloedcirculatie verbetert, de veneuze uitstroom en het weefseltrofisme verbetert, de zwelling vermindert en de spieren ontspant, helpt het gebruik ervan het gebruik van pijnstillers te verminderen en soms zelfs helemaal achterwege te laten. Bovendien is de pleister een uitstekend profylactisch middel, omdat het de natuurlijke regeneratieve processen in gewrichtsweefsels helpt versterken en het risico op het ontwikkelen van een ontstekingsproces vermindert.
Aanvullende methoden voor de behandeling van artrose
Naar aanvullende methodenbehandeling van artroseDenk hierbij aan balneologie, fysiotherapie, alle vormen van manuele therapie en oefentherapie. De meeste aanvullende behandelmethoden worden uitsluitend gebruikt in het stadium van remissie, wanneer acute manifestaties van artrose al zijn verlicht, en de behandeling is gericht op het voorkomen van een nieuwe verergering van het proces, het verbeteren van de regeneratie van gewrichtsweefsel en het herstellen van de functies ervan.
Fysiotherapeutische en balneologische procedures bij de behandeling van artrose
Fysiotherapie is een belangrijk onderdeel bij de behandeling van artrose. De meest effectieve fysiotherapieprocedures zijn die welke het weefseltrofisme verbeteren en het herstel van een beschadigd gewricht bevorderen, evenals die welke pijn verminderen en ontstekingen verminderen. Dit zijn procedures zoals:
- Cryotherapie(blootstelling aan kou) – gebruikt in de acute fase, wanneer thermische en vele andere methoden van fysiotherapie gecontra-indiceerd zijn;
- Laserbehandeling– een van de meest populaire methoden om artrose te behandelen, vooral van de wervelkolomgewrichten;
- Echografie therapie– meestal gebruikt in combinatie met externe medicijnen (analgetica, corticosteroïden, NSAID's en andere), verhoogt de effectiviteit ervan;
- Elektroforese– een andere methode voor diepere introductie van medicijnen in zachte weefsels, gebruikt voor ernstige pijn, het effect van het medicijn wordt ook versterkt door de invloed van elektrische stroom;
- Magnetische therapie met hoge intensiteit en hoge frequentie– een procedure gerelateerd aan opwarmingsmethoden helpt ontstekingen en pijn te verlichten;
- UHF-therapie– de impact op de pathologische focus van elektrische stroom met ultrahoge frequentie, die ook zorgt voor weefselverwarming en dienovereenkomstig de bloed- en lymfestroom verbetert, het cellulaire metabolisme stimuleert, zwelling en ontsteking vermindert en pijn vermindert.
Ook wanneerbehandeling van artrosein de remissiefase geeft goede resultatenbalneotherapieis een behandelingsmethode waarbij gebruik wordt gemaakt van thermale baden met mineraal- en ander geneeskrachtig water. Meestal worden radon- en waterstofsulfidebaden gebruikt voor artrose. Radioactief water (radonbaden verrijkt met radon 222) heeft een algemeen effect op het lichaam: versterkt de gladde spieren, inclusief het hart, versterkt het botweefsel, verbetert de bloedcirculatie en stimuleert het immuunsysteem. Waterstofsulfide-mineraalwater heeft een positief effect rechtstreeks op de gewrichten: ze verbeteren de bloedcirculatie en weefseltrofisme en stimuleren de afscheiding van gewrichtsvloeistof.
Het moet gezegd worden dat zowel traditionele fysiotherapie als balneotherapie het beste effect geven tijdens een behandelingskuur in een sanatorium. Sommige onregelmatige procedures hebben vrijwel geen therapeutisch effect.
Methoden van manuele therapie bij de behandeling van artrose
Manuele therapiemethoden zijn verschillende manieren om het lichaam van de patiënt met de handen van de arts te beïnvloeden, waaronder therapeutische massage, acupunctuur en acupressuur. Al deze methoden zijn behoorlijk effectief bij de behandeling van artrose. Afhankelijk van het stadium van de ziekte en de nagestreefde doelen kunnen verschillende massagetechnieken worden toegepast, zoals strelen, wrijven, kneden of tikkende bewegingen. Massage is goed omdat je hierdoor selectief de ene spiergroep kunt ontspannen en een andere spiergroep kunt versterken, wat leidt tot een afname van de pijn, een toename van het bewegingsbereik van het gewricht en een verbeterd weefseltrofisme.
Bij manuele therapie van artrose kan de methode van het stimuleren van biologisch actieve punten worden gebruikt. De meest voorkomende acupunctuurmethoden zijn acupunctuur en moxotherapie (het toepassen van warmte op punten).
De therapeutische pleister is goed te combineren met alle soorten manuele therapie en zorgt ervoor dat het complex een aanzienlijk therapeutisch effect bereikt, waardoor de toestand van de patiënt aanzienlijk verbetert.
Oefentherapie bij artrose is een noodzakelijk onderdeel van de behandeling
Beweging van het gewricht is nodig om de stofwisseling in het gewricht zelf te stimuleren. Maar in de aanwezigheid van artrose veroorzaken overmatige belastingen op het gewricht de ontwikkeling van ontstekingen en leiden tot verergering van de ziekte. Daarom is bij vervormende artrose een goede verdeling van de belasting op het gewricht met een volledige ontlastperiode van groot belang. Deze taak wordt uitgevoerd door fysiotherapie (fysiotherapie).
Naast het verbeteren van de voeding van gewrichtsweefsels omvatten de doelstellingen van oefentherapie ook het herstellen van de gewrichtsmobiliteit, het vergroten van het bewegingsbereik en het versterken van de kracht en het uithoudingsvermogen van nabijgelegen spieren. Een specifiek regime van fysieke activiteit en fysiotherapietechnieken voor de behandeling van artrose wordt voor elke patiënt individueel door een specialist geselecteerd, afhankelijk van het stadium van de ziekte, de locatie van het pathologische proces, het aantal aangetaste gewrichten, de lichaamssamenstelling en andere individuele kenmerken van de patiënt.
Het gebruik van een therapeutische pleister is compatibel met fysiotherapieoefeningen en kan de effectiviteit ervan vergroten. De pleister helpt spierspasmen te verlichten, de bloedcirculatie in het getroffen gebied te verbeteren, herstelprocessen in het gewricht te activeren en een langduriger remissie mogelijk te maken.