Cervicale osteochondrose: behandeling en symptomen

Nekpijn is een waarschuwingsteken. Misschien is dit gewoon overbelasting en moet u gewoon achterover leunen en ontspannen. Maar wat als de pijn wordt geassocieerd met osteochondrose van de cervicale wervelkolom? Het is belangrijk om de symptomen en de behandeling zorgvuldig te overwegen, omdat complicaties het belangrijkste orgaan kunnen aantasten: de hersenen.

Wat is cervicale osteochondrose

Osteochondrose van de cervicale wervelkolom is een degeneratieve ziekte van het osteochondrale systeem van het lichaam. Het leidt tot de vernietiging van de cervicale tussenwervelschijven, proliferatie van botweefsel van de wervels, de vorming van gezwellen op hun oppervlakken.

De cervicale wervelkolom bestaat uit zeven wervels, waarvan de eerste articuleert met de schedel. De anatomische en functionele eenheid van de wervelkolom is het bewegingssegment van de wervelkolom. Dit is het gewrichtscomplex, waardoor de wervelkolom beweegt. Het complex bestaat uit twee wervels, een tussenwervelschijf, gewrichtsvlakken van de wervels (facetten), zenuwen, ligamenten en spieren.

Osteochondrose begint met schade aan de tussenwervelschijf en tast alle omliggende weefsels aan. Na verloop van tijd leidt het proces tot een schending van de biomechanica van de wervelkolom als geheel. Met de ontwikkeling van osteochondrose kunnen hernia tussenwervelschijven, compressie van zenuwwortels en bloedvaten ontstaan.

Pathologische processen in de tussenwervelschijf doorlopen vier fasen: ondervoeding, verzwakking van de ligamenten, schade aan de tussenwervelschijf en beknelling van de zenuwen.

Fase 1De voedingsvoorwaarden en het metabolisme van de tussenwervelschijf worden geschonden. Vanwege de aard van hun structuur worden de schijven alleen tijdens het rijden aangevoerd. Als het er niet is, beginnen degeneratieve veranderingen in het weefsel: de schijf is uitgehongerd en uitgedroogd. Waterverlies leidt ertoe dat de tussenwervelschijf niet de functie van schokabsorptie kan vervullen. De belasting van de vezelige ring neemt toe, er verschijnen scheuren en scheuren in. Op dit punt kunnen er kleine pijntjes optreden.

Stage 2In de tweede fase is er een verzwakking van het ligamenteuze apparaat van het bewegingssegment van de wervelkolom. De verbinding wordt pathologisch mobiel. Het pathologische proces in de schijf wordt verergerd, hernia (verzakking) begint - het lekken van de nucleus pulposus door de scheuren in de annulus fibrosus. De pijnen worden periodiek.

Stap 3Verder is de tussenwervelschijf permanent beschadigd. De nucleus pulposus van de schijf strekt zich uit voorbij de annulus fibrosus. De resulterende hernia kan de zenuwwortels afknellen. Het ontstekingsproces ontwikkelt zich. Dit manifesteert zich door een verergering van pijn, het zogenaamde radiculaire syndroom.

Stap 4In de vierde fase tast de laesie nabijgelegen weefsels aan. Compressie van de radiculaire slagader is mogelijk, wat leidt tot onvoldoende bloedtoevoer naar het ruggenmerg. Hierdoor kan een deel van de wervelkolom volledig geïmmobiliseerd worden.

Eerste tekenen en belangrijkste symptomen

Aan het begin van de ontwikkeling van osteochondrose van de cervicale wervelkolom verschijnen ongemak, bewegingsbeperking en pijn in het nekgebied. Dit wordt vaak over het hoofd gezien.

Na verloop van tijd intensiveert de pijn, wordt pijnlijk, branderig, hoofdpijn, nek, schouderbladen, schouders - misschien is dit de ontwikkeling van het vertebrale arteriële syndroom. De slagader is bekneld of krampachtig, de bloedstroom is verstoord.

In stadia 1-2 van cervicale osteochondrose treden vaak oogheelkundige problemen op die samenhangen met vasospasmen. Verduistering in de ogen, flikkering, het verschijnen van "vliegen", gekleurde vlekken voor de ogen - dit zijn allemaal symptomen van osteochondrose.

De meest voorkomende symptomen van cervicale osteochondrose:

1. Hoofdpijn, duizeligheid, misselijkheid en hoesten.
2. Slechthorendheid, pijn in het oor, gezicht.
3. Bewegingsstoornissen in de armen en benen. De gevoeligheid van de hoofdhuid kan verdwijnen.
4. Pijn in de arm. Als de zenuwwortel bekneld raakt, kan het hele gebied waarnaar het impulsen stuurt pijn doen of "uitvallen".

Naast de bovenstaande symptomen zijn er drie belangrijke pijnsyndromen die gepaard gaan met osteochondrose van de cervicale wervelkolom. Het syndroom is een complex van symptomen. Bepaling van het leidende pijnsyndroom is belangrijk, omdat het hele behandelingsregime precies is gebaseerd op het elimineren van pijn. En het is onmogelijk om het te elimineren zonder de oorsprong ervan te kennen.

Myofasciaal syndroom- pijn in skeletspieren en aangrenzende fascia. De aandoening wordt geassocieerd met overbelasting, waarbij sprake is van spasmen, hypertonie, pijnlijke knooppunten in de spier (triggerpoints).

Radiculair syndroom- pijn veroorzaakt door langdurige compressie van de wortels van de spinale zenuwen. Het proces van hernia met osteochondrose van de wervelkolom leidt tot beknelling van zenuwvezels en een daaropvolgende ontstekingsreactie. De pijn verspreidt zich langs de zenuw.

Facet-syndroom- pijn in de wervelgewrichten. De wervels van de tweede cervicaal hebben gewrichtsprocessen, die met elkaar zijn verbonden door facet (facet) gewrichten. Bij osteochondrose worden de tussenwervelschijven vernietigd, neemt hun hoogte af en dit leidt ertoe dat de gewrichtskapsels van de facetgewrichten constant onder spanning staan. Het veroorzaakt pijn. Bovendien neemt de pijn tegen het einde van de dag toe, vooral bij langdurige geforceerde houding.

Oorzaken van osteochondrose in de cervicale wervelkolom

Een van de belangrijkste oorzaken van osteochondrose is het evolutionaire onvermogen van de wervelkolom voor een hoge verticale belasting. De voorouders van mensen liepen op vier poten, net als andere zoogdieren. Ze hadden geen last van osteochondrose, omdat in de horizontale positie van het lichaam de intradiscale druk twee keer minder is dan in de verticale positie. Volgens de normen van de evolutie vond de overgang naar een rechtopstaande houding nog niet zo lang geleden plaats, en de wervelkolom had simpelweg geen tijd om zich aan te passen aan de hoge verticale belasting. Dus, samen met een rechtopstaande houding, heeft een persoon ziekten van het bewegingsapparaat opgelopen.

De structuur van de menselijke nek maakt deze nog kwetsbaarder. Het cervicale gebied van een persoon bestaat uit zeven kleine beweegbare wervels, die als een kinderpiramide met elkaar zijn verbonden. Deze structuur is buiten de rusttoestand nauwelijks stabiel te noemen. Bovendien is het spierframe in dit gebied zwak en kunnen de belastingen hoog zijn - dit alles maakt de nek kwetsbaar. Elke verwonding is beladen met gevolgen. Zelfs als de blessure zich in een ander deel van de wervelkolom bevond, kan de herverdeling van de belasting de oorzaak zijn van osteochondrose.

Veroudering is een andere factor. De vorming van het skelet- en kraakbeenweefsel is voltooid op de leeftijd van 21 jaar en daarna begint het onomkeerbare proces van veroudering (degeneratie). De voeding van het kraakbeenweefsel wordt alleen uitgevoerd door diffusie en als de tussenwervelschijf niet genoeg voedingsstoffen ontvangt, begint deze geleidelijk in te storten.

Bovendien wordt de ontwikkeling van cervicale osteochondrose vergemakkelijkt door:

1. Auto-immuunziekten. Ze betrekken de lichaamseigen cellen bij het pathologische proces van vernietiging van kraakbeenweefsel.
2. Infecties, hormonale onbalans, vertraging van het metabolisme - al deze stoornissen in de bloedsomloop kunnen ook dienen als factoren bij de ontwikkeling van osteochondrose.
3. Een zittende levensstijl, werkomstandigheden waarin iemand meestal in een gedwongen statische positie doorbrengt.
4. Zware ladingen die tot letsel leiden, kunnen beknelling tot gevolg hebben.
5. Gebreken van genetische aard die verband houden met zwakte van het bewegingsapparaat en inferioriteit van kraakbeenweefsel.

Het wervelkanaal in de cervicale wervelkolom is erg smal, daarom kunnen hoge belastingen, elke overtreding of verwonding leiden tot compressie van het ruggenmerg. En dit is erg gevaarlijk.

Bovendien passeren in dit gebied een groot aantal zenuwuiteinden en bloedvaten. Als het bloed niet meer in de juiste hoeveelheid naar de hersenen stroomt, kan er een beroerte optreden.

Diagnostiek

Tijdens de eerste diagnose van cervicale osteochondrose verzamelt de arts de geschiedenis van de patiënt. Hij komt erachter wat en hoe het pijn doet, met welke intensiteit, tijdens inspanning of in rust, op welk tijdstip van de dag het meer pijn doet, of er verwondingen zijn aan de cervicale wervelkolom.

Tijdens het onderzoek van de nek voelt de arts de nekwervels en spieren, lymfeklieren; evalueert bewegingsbereik, sluit radiculair syndroom uit of bevestigt dit.

Daarna wordt, om auto-immuunziekten uit te sluiten, laboratoriumdiagnostiek voorgeschreven: volledig bloedbeeld, ESR, reumafactor, HLA B27-antigeen.

De belangrijkste rol bij de diagnose wordt toegekend aan radiografie, computertomografie en magnetische resonantiebeeldvorming.

Röntgenfotohelpt bij het beoordelen van de toestand van botstructuren, zachte weefsels en kraakbeen worden niet weergegeven in de afbeeldingen. Om deze structuren te visualiseren, wordt een contrastmiddel geïnjecteerd: angiografie, discografie, myelografie.

Computertomografie (CT)Deze methode maakt ook gebruik van het principe van radiografie, maar met behulp van computerverwerking is het mogelijk om een reeks afbeeldingen te verkrijgen van longitudinale en transversale secties, waarop bot- en kraakbeenweefsel te zien is.

Magnetische resonantie beeldvorming (MRI)Het is de "gouden standaard" bij de diagnose van pathologieën, waaronder kraakbeen en weke delen. MRI geeft niet alleen een idee van de structuur van organen en weefsels, maar ook van hun functioneren. Bij osteochondrose is een hernia een veel voorkomende complicatie. Met MRI kunt u het proces van hernia in de vroege stadia diagnosticeren.

Behandeling

Behandeling van osteochondrose van de cervicale wervelkolom wordt beperkt tot conservatieve methoden. Ten eerste wordt het pijnsyndroom verlicht en vervolgens worden verschillende procedures voorgeschreven. Maar in de meest extreme gevallen, wanneer de pijn niet langer dan drie maanden weggaat en de medicijnen niet helpen, is een operatie de enige uitweg.

Niet-chirurgische behandelingsmethoden

Osteochondrose tast al meer dan een jaar het botkraakbeenstelsel aan, dus de behandeling zal tijd kosten. Je moet geduld hebben. Taken van conservatieve behandeling:

1. Pijn wegnemen.
2. Ontstekingen verlichten.
3. Herstel de functies van de wervelkolomwortels.
4. Versterk het spierkorset en de ligamenten.

Conservatieve behandeling omvat medicamenteuze therapie en fysiotherapie. Medicijnen helpen bij het verlichten van pijn tijdens een exacerbatie, en fysiotherapie - om de zelfgenezingsprocessen van het lichaam op gang te brengen.

Tijdens ernstige pijn met radiculair syndroom wordt de zogenaamde "blokkade" uitgevoerd: het medicijn wordt dicht bij de ontstoken wortel van de spinale zenuw geïnjecteerd.

Fysiotherapiebehandeling is gebaseerd op natuurlijke en kunstmatig nagemaakte fysieke factoren: koude, warmte, elektrische stroom, magnetische straling, laser en andere. Om ze opnieuw te creëren, worden speciale apparaten, apparaten en handmatige technieken gebruikt.

Lasertherapie- biologische activering van regeneratieprocessen tussen de tussenwervelschijven. Het lichaam begint zichzelf te herstellen.

Plasmatherapie (PRP-therapie)- injecties van plasma geïsoleerd uit het bloed van de patiënt. Plasma is rijk aan bloedplaatjes, groeifactoren, hormonen. Na injecties neemt de lokale immuniteit toe, worden regeneratieprocessen gestart.

Acupunctuur- stimulatie van zenuwuiteinden met speciale naalden. Verbetert de stofwisseling in de getroffen gebieden, verlicht pijn.

Schokgolftherapie- blootstelling aan hoogfrequente golven. Hiermee kunt u natuurlijke herstelprocessen starten.

Kinesitherapie- bewegingstherapie. Het kan actief (oefentherapie) en passief (massage, tractie) zijn. Oefentherapie versterkt de rugspieren, strekken verlicht spanning en pijn. Het wordt geselecteerd rekening houdend met de individuele kenmerken van de patiënt.

Manuele therapie en massage- impact op zachte weefsels en gewrichten om het evenwicht in het lichaam te herstellen en processen te synchroniseren. Ze herstellen de mobiliteit en verlichten pijn.

Taping- het plakken van speciale pleisters op de huid op plaatsen waar het nodig is om in te werken op de receptoren voor het strekken en samentrekken van spieren. Het kan zowel ontspannen als sterker worden.

Een patiënt in een periode van acute pijn om de wervelkolom te verlichten, wordt aanbevolen om speciale verbanden en kragen om de nek te dragen.

Het positieve effect van conservatieve behandeling wordt bereikt in 2-3 maanden. Als er geen resultaat is, wordt een operatie aan de patiënt aanbevolen.

Chirurgische methoden voor de behandeling van osteochondrose

Operatie bij cervicale osteochondrose is een extreme maatregel waarvoor bijzondere indicaties nodig zijn. De operatie wordt aanbevolen als:

1. De pijn kan niet worden verlicht door een therapeutische behandeling gedurende meer dan 3 maanden.
2. Er is een hernia.
3. Gevoeligheid in de ledemaat verdwijnt

Postoperatieve revalidatie kost ook tijd en kan een therapeutische behandeling omvatten.

Cervicale osteochondrose is een complexe degeneratieve ziekte. Het is onmogelijk om het niet te behandelen. Dergelijke ernstige handicaps in het bewegingsapparaat kunnen tot invaliditeit leiden. Nekpijn kan chronisch worden, osteochondrose verspreidt zich naar verschillende delen van de wervelkolom. Tijdige preventie kan de ontwikkeling van deze ziekte voorkomen.

Profylaxe

Om de gezondheid van de cervicale wervelkolom te behouden, is dagelijkse fysieke activiteit noodzakelijk. Voeding van de tussenwervelschijven vindt plaats in beweging, dus het is uitermate noodzakelijk. Het is belangrijk dat de belasting optimaal en regelmatig is.

Als het werk gepaard gaat met een constant verblijf in een statische positie, is een periodieke opwarming noodzakelijk. En thuis na een werkdag kun je een tijdje op je rug liggen op een vlakke ondergrond met een roller onder je nek. Deze methode helpt de cervicale kromming van de wervelkolom te herstellen, spierspanning te verwijderen.

Bij het voorkomen van cervicale osteochondrose is de juiste houding tijdens de slaap belangrijk. Als iemand 's ochtends opstaat met pijn in de nek, betekent dit dat de spieren geen tijd hebben gehad om te rusten en te herstellen. Een orthopedisch kussen zal hier 3-5 jaar helpen, dat individueel wordt geselecteerd.